Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. At iam decimum annum in spelunca iacet. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno? Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat? Duo Reges: constructio interrete. Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re;

An est aliquid, quod te sua sponte delectet?
Collatio igitur ista te nihil iuvat.
Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere?

Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est. Sed ego in hoc resisto; Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Sed mehercule pergrata mihi oratio tua. Non igitur bene. Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus?

Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid
est cur pulchritudinem non sequamur?

In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam
sempiternam?

Paria sunt igitur.: Collatio igitur ista te nihil iuvat.
Bork: Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me.
Bork: Sed haec nihil sane ad rem;
Idem adhuc;: Apparet statim, quae sint officia, quae actiones.

Nunc de hominis summo bono quaeritur;
Et quod est munus, quod opus sapientiae?
Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius.
Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri.
Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio.
Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere.

Quamquam ego non quaero, quid tibi a me probatum sit, sed huic Ciceroni nostro, quem discipulum cupio a te abducere.

Tollenda est atque extrahenda radicitus.

Quid de Platone aut de Democrito loquar? Quid de Platone aut de Democrito loquar? Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium.